شهرزاد مظفر گفت: سال ۸۴ فدراسیون فوتبال گفت که دعوت نامهای برای حضور تیم فوتبال زنان در مسابقات غرب آسیا در قطر فرستادند و بهتر است تیم ملی فوتبال زنان تشکیل شود. در آن زمان کمک مربی تیم ملی فوتسال بودم و برای مسابقات کشورهای اسلامی زنان آماده میشدیم بنابراین تیم ملی فوتسال را رها کردم و تیم فوتبال زنان را تشکیل دادیم. در مسابقات غرب آسیا هم در فینال به اردن باختیم و دوم شدیم. بنظرم شرایط فوتبال زنان اکنون از نظر سخت افزاری بهتر شده است. در آن زمان لیگ برتر فوتبال زنان برگزار نمیشد و با مجموعهای از بازیکنان فوتسال تیم ملی را تشکیل دادم.
او ادامه داد: همچنین ردههای سنی پایه هم در آن دوران نبود. الان هم شرایط ایده آل نیست اما میتواند بهتر شود. اینکه تیم فوتبال زنان یکسال است که اردویی ندارد عجیب نیست زیرا برنامه ریزی بلندمدتی هم برای فوتبال و نیز فوتسال زنان نداریم تا دقیق آن را اجرا کنیم. معضلی که سالها با آن درگیر هستیم و فوتبال و فوتسال زنان از آن رنج میبرد.
مظفر گفت: برای موفقیت سلسله مراتبی وجود دارد و باید رعایت شود تا به موفقیت و پیشرفت رسید. باید چشم انداز و اهداف بلند مدتی تعیین شود که ۲۰ سال آینده تیم ملی در کجا و چه نقطهای میخواهد باشد. مهمترین چشم اندازی که هیچ گاه تعیین نشده و معلوم نیست انتظار ما از فوتبال و فوتسال زنان در آینده چیست. در گام دوم باید مسیر رسیدن به این اهداف مشخص و برنامهای برای آن تدوین و راهکارهای اجرایی تعیین شود. باید کارشناسان در اتاق فکر اهداف بلند مدت را با توجه به سیاستهای فدراسیون تعیین کنند. تا زمانی که از این اصول پیروی نکنیم دور سر خودمان میچرخیم و به بیراهه میرویم و انرژی، امکانات و هزینه در مسیرهای نادرست هدر میرود.
او افزود: تا زمانی که اینها مشخص نشود مجبوریم اهداف کوتاه مدت را تعریف کنیم و موفقیت در کوتاه مدت ممکن است اما پس از پشت سر گذاشتن موفقیت کوتاه مدت دوباره به حالت سکون و رخوت میرسیم تا زمانی که یک هدف کوتاه مدت بعدی پیش روی تیم قرار بگیرد. تعیین افکار کوتاه مدت راهکار نیست باید از این اهداف دست برداریم. با تعریف هدف بلند مدت اهداف کوتاه مدت معنا پیدا میکنند و ابزاری برای رسیدن به نقطه نهایی میشوند.
نظر خود را بگذارید