مجتبی عابدینی گفت: راحتم چون استرس ورزش را ندارم. شمشیربازی در خون من است و حتی همین چند ماه هم گه گاه شمشیربازی کار می کنم اما این روزها راحت هستم .اما به این فکر می کنم که چقدر موقع مسابقات استرس دارم و به مغزم فشار می اوردم . من این مدت همه فیلم های مسابقه هایم از سال ۲۰۱۱ تا به حال را نگاه کرده ام. حالا می فهمم که چقدر در مسابقه هایم داد می زدم و آن فریادها برای چه بود. من برای نیمه نهایی قهرمانی جهان وقتی داور در زمان یک دقیقه بررسی که مانیتور را نگاه می کرد مدام روی پیست راه می رفتم و فکر می کردم نتیجه بررسی چه می شود؟ اگر او امتیاز ضربه را به حریفم می داد نتیجه ۱۴-۱۳ می شد و کار من سخت. اما وقتی امتیازرا به من داد از فشاری که تحمل کردم روی زمین نشستم وداد می زدم. عکس این صحنه هم بیرون امد . حالا که یادم می آید ، آن شب ان قدر داده زده بودم که بعداز مسابقه موقع صحبت با پیمان فخری داد می زدم. چون صدایم در نمی آمد.
او گفت: ورزشکاران شغل حرفه اشان ورزش است و اگر حمایت نشوند به طور حتم دلسرد می شوند ،آن هم حالا که خبری از تمرین، اردو و مسابقه نیست. در این روزهای سخت که ورزشکاران هم راهی برای امرار معاش ندارند و به هر حال بعضی ها متاهل هستند و البته مجرد ها هم باید زندگی کنند باید مسئولان بیشتر به فکر ورزشکاران باشند. خدا را شکر که رئیس فدراسیون ما ما را حمایت می کند.
نظر خود را بگذارید