مینو محرز» نامی آشنا در بخش سلامت کشور ما بهویژه در حوزه بیماریهای عفونی است. او سالها در حوزه بیماری اچآیوی (ایدز) تلاش کرده و اینک نیز در جدال با شیوع ویروس کرونا مرجعی برای مردم محسوب میشود. او در برنامه زنده گفتوگوی اجتماعی رادیو گفتوگو بر استفاده از ماسک بهویژه ماسکهای ساده و پارچهای تاکید و از جوانان به دلیل عدم استفاده از ماسک انتقاد کرد.
4او در این برنامه که با عنوان «کرونا؛ بترسیم یا نترسیم؟» به بررسی آخرین وضعیت بیماری کووید ۱۹ میپرداخت، گفت: دیدیم که با گرم شدن هوا نهتنها ویروس از بین نرفت که در استانی مثل خوزستان وضعیت بحرانی به خود گرفت. حتی در تهران هم که وضعیت مدیریت بیماری خیلی خوب شده بود، وضع تغییر کرد و باید از این عبارت استفاده کنم که الان وضعیت افتضاح است.
این فوق تخصص بیماریهای عفونی با اشاره به شکل ابتلاها در خانوادهها افزود: منظورم از افتضاح در یک مثال این است که اگر قبلا یک نفر به بیماری مبتلا میشد الان خانوادگی با هم مبتلا میشوند و این به معنای آن است که مردم اصلا رعایت نمیکنند.
دکتر محرز در تحلیل رفتار مردم در اسفند و فروردین و مقایسه آن با روزهای بعد از برداشته شدن محدودیتها توضیح داد: من چون از اول با مردم در تماس بودم، شاهد کنشها و واکنشهای مردم بودم. مردم از ابتدای شیوع بیماری فوقالعاده در اضطراب بودند. اضطراب جامعه را فراگرفته بود که از نظر روانی خیلی تاثیر میگذاشت. مردم فکر میکردند اگر کرونا بگیرند صد درصد میمیرند. وقتی مقداری با آنها صحبت شد و از حجم اضطراب کم شد شروع به رعایت کردند و با توجه به این که همه جا بسته بود موفق بودیم. اما بعد از این دوره و در خانه ماندن و کار نکردنها مردم خسته شدند. الان کسی را جایی میبینم میپرسم چرا ماسک نمیزنی میگوید: خسته شدم. این خسته شدن همه جای دنیا هست ولی جاهایی آموزش بیشتر دادند. باید توجه داشته باشیم که از نظر روانی هم باید روی مردم کار شود.
عضو کمیته ملی مبارزه با شیوع کرونا به اثر بعدی این بیماری در کشور اشاره کرد و افزود: مردم بعد از این دوره رعایت دستورالعملها و ماندن در خانه دچار دیپریشن (افسردگی) شدند. الان اضطراب مقداری کم شده ولی افسردگی بالاست در نتیجه مردم رعایت کردن را رها کردهاند. ما باید از نظر روانی در کمیته ملی مبارزه با کرونا در رسیدگی به وضعیت روانی جامعه برنامهریزی کنیم.
محرز همچنین در بخش دیگری از توضیحات خود گفت: متاسفانه مشکل بزرگ ما این است که جوانان ما اصلا اجتماعی فکر نمیکنند. این یک اجتماع است. ما وظیفه داریم که در این اجتماع در درجه اول سلامت خودمان و در گام بعدی سلامت اطرافیان را حفظ کنیم. اوایل دیدید که ماسک میزدند و جلوی در خانه و داخل خیابان میانداختند، این حرکت اصلا اجتماعی نیست و باید در این مورد با مردم کار فرهنگسازی میشد. حالا در مورد استفاده از ماسک نیز در درجه اول باید بدانیم که اول از خودمان مراقبت و حفاظت کنیم. همانطور که باید اتیکت زدن در مورد سرفه فرهنگسازی میشد. باید دست شستن فرهنگسازی میشد. اینها کارهای سختی نیست. ما میگوییم برای مدیریت و مهار شیوع ویروس کرونا فقط راهش زدن ماسک است که باید اجباری شود.
این فوقتخصص بیماریهای عفونی در مورد جنس ماسکی که مردم باید استفاده کنند نیز تاکید کرد: بعضی میگویند ماسک نداریم. لازم نیست از این ماسکهایی که مخصوص اتاق عمل و جراحی است استفاده کنید. از ماسکهایی که اصطلاحا فیلتردار معرفی میشود هم نباید استفاده کنید. از مردم میخواهم که پولشان را برای خرید این ماسکها خرج نکنند. ماسک معمولی پارچهای بزنید که هر روز بتوانید آن را بشویید و ارزانقیمت باشد. جالب است بدانید من که ۶ ماه است دارم بیمار ویزیت میکنم هنوز شیلد نزدهام و صرفا از همین ماسکها استفاده میکنم.
نظر خود را بگذارید