کم‌آبی مقوله‌ای است، که دهه‌های اخیر گریبان گیر مناطق مختلف کشورمان شده است و فرقی هم ندارد، که در شمال و جنوب کشور و یا هرکجای دیگر باشید، قطعاً با کم‌آبی دست‌به‌گریبان بوده و آن را تجربه کردید.
استان تهران نیز از این مقوله مستثنا نیست و مهاجرت‌های بی‌حساب‌وکتاب و روی آوردن مردم به این استان و افزایش جمعیت آن در عصر حاضر سبب ایجاد جدی‌تر شدن تهدید کم‌آبی در استان تهران شده است.
جمعیت تهران طی ۵۰ سال گذشته روند افزایشی داشته است، جمعیت این استان در دهه ۴۰ زیر سه میلیون نفر بوده است، اما اکنون این استان حدود ۱۷ میلیون نفر جمعیت دارد و قطعاً تأمین آب این جمعیت فزاینده به‌سادگی میسر نیست.
گرما و کرونا دو عامل افزایش مصرف آب در استان تهران
خشک‌سالی در تهران مربوط به دیروز و امروز نیست، بلکه به گفته قائم‌مقام ستاد توسعه آب، خشک‌سالی، فرسایش و محیط‌زیست معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری از اوایل دهه ۳۰ خشک‌سالی در کشور آغاز شد و تا اواخر دهه ۴۰ ادامه داشته است و نیز پس‌ازآن از سال ۱۳۵۳ به بعد دوره ترسالی آغاز شد و تا سال ۱۳۷۷ ادامه داشت و سپس از اواخر سال ۱۳۷۷ خشک‌سالی آغاز شد و تا ۱۳۹۷ ادامه داشت.
این خشک‌سالی‌های پیاپی سبب خشک شدن قنات‌های متعددی شد و هم‌زمان با این خشک‌سالی‌ها شاهد مهاجرت و افزایش بی‌رویه جمعیت و پیرو آن برداشت‌های فزاینده آب از منابع زیرزمینی و کاهش سطح آب سفره‌ها بودیم و میزان برداشت از سفره‌های زیرزمینی به حدی رسید، که فرونشست در سراسر استان آغاز و بحران‌آفرین شد.
تأمین آب برای پایتخت، آن‌قدر استراتژیک و مهم بود، که سدهای «زیارت»، «ماملو»، «امیرکبیر»، «لار»، «لتیان» و «نمرود» در اطراف تهران احداث شد و مورد بهره‌برداری قرار گرفت، اما همچنان این سدها پاسخگوی نیاز استان نبودند و برداشت‌های بی‌رویه هر روز بیشتر از روز گذشته می‌شد و نگرانی‌ها در این خصوص افزایش می‌یافت.
نظر خود را بگذارید