روزنامه شرق نوشت: انتخابات مجلس شورای اسلامی و بازماندن اصلاحطلبان از ورود به مجلس باعث شد که در چند حوزه پرسشهایی مطرح شود؛ ازجمله آنکه آیا اصلاحطلبان باتوجه به محدودیتهایی که ازسوی شورای نگهبان پیشروی خود میبینند، میتوانند با نیروهایی که در اختیار دارند باز هم به قدرت سیاسی بازگردند؟ یا اینکه آیا مشارکت پایین مردم در انتخابات سال گذشته نشاندهنده فروریختن کامل سرمایه اجتماعی اصلاحطلبان است و باتوجه به مشکلاتی که در کشور وجود دارد و فشارهای فزاینده اقتصادی که به مردم وارد میشود، آیا اصلاحطلبان قادر خواهند بود که سرمایه اجتماعی خود را ترمیم کنند؟ و آیا در بازه کوتاهی که تا انتخابات ریاستجمهوری 1400 باقی مانده است، نیروهای این جریان میتوانند دو مورد مذکور را رفع و با یک روش منسجم انتخاباتی، در انتخابات سال آینده پیروز شوند؟
با درنظرداشتن چنین پرسشهایی چند وقتی است که گمانههایی درباره سیاست انتخاباتی اصلاحطلبان در انتخابات ریاستجمهوری مطرح میشود و در میان این گمانهزنیها نام محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان، به عنوان نامزد نهایی اصلاحطلبان شنیده میشود. موافقان حضور او باور دارند که بهدلیل محبوبیت این شخصیت سیاسی در میان نخبگان سیاسی و عموم مردم او شخصا دارای سرمایه اجتماعی است.
در واقع این حدس و گمان مبتنی بر آن است که او در عین حال که رسما در جریان اصلاحات تعریف نمیشود، اما وجوه مشترک زیادی با این جریان دارد و ممکن است که اصلاحطلبان بتوانند با او به یک توافق نهایی دست یابند. از سوی دیگر، اصلاحطلبان هم افزون بر ازدستدادن سرمایه اجتماعی خود، همچنان خطر ردصلاحیت نیروهای شاخص خود را احساس میکنند؛ بنابراین شاید برایشان مناسب باشد از فردی حمایت کنند که علاوه بر آنکه خودش دارای سبد رأی بالایی است، احتمال تأیید صلاحیتش بهمراتب بیشتر از اصلاحطلبانی است که حتی در انتخابات مجلس هم تأیید صلاحیت نشدند. از سوی دیگر، اصلاحطلبان میتوانند با حمایت از چنین شخصیتی دیگر تن به ائتلاف با یک نیروی کاملا اصولگرا ندهند تا دیگر متهم به استفاده از «نامزد اجارهای» نشوند و از این حیث هم در میان افکار عمومی مسئولیت کمتری متوجهشان شود.
موافقان احتمال حضور ظریف در انتخابات 1400
چند وقت پیش علی صوفی احتمال حضور ظریف در عرصه ریاستجمهوری را رد نکرده بود و گفته بود: «هرچند دیپلماتها از ورود به جناحبندیهای سیاسی منع هستند اما گرایشات سیاسی آقای ظریف اصلاحطلبانه محسوب میشود. آقای ظریف با آقای روحانی کاملا فرق دارد چون آقای روحانی پیشینه اصولگرایی دارد اما این ویژگی در کارنامه آقای ظریف دیده نمیشود. البته نکاتی جدی است که باید آنها را در نظر گرفت. الان جریان تندرو آقای ظریف را متهم به خیانت میکند با این وجود آیا آقای ظریف از اتهامات غربگرایی مبری است؟ آیا آقای ظریف توسط شورای نگهبان تأیید صلاحیت میشود؟ در مجموع باید همه جوانب را دید و تصمیم گرفت. همانطور که گفتم شاید کسان دیگری هم ظرفیت و پتانسیل کاندیداتوری در انتخابات ریاستجمهوری را داشته باشند، اما باید دید زمینه تأیید صلاحیت برای آنها وجود دارد یا خیر؟
البته نکته مهم و اساسی آن است که حتی اگر اصلاحطلبان یک نامزد قوی هم به صحنه بیاورند که مورد تأیید شورای نگهبان باشد، ازآنجاکه آسیب وارده به جریان اصلاحات براثر حمایت از روحانی هنوز بازسازی نشده، معلوم نیست نامزد اصلاحطلبان مورد اقبال مردم قرار گیرد. اگر اصلاحطلبان امروز بر هویت مستقل خود تکیه میکنند برای این است که میدانند دیگر با حمایت آنها مردم به یک نامزد اقبال نشان نمیدهند بنابراین نامزدی باید مورد حمایت قرار گیرد که گرایشات اصلاحطلبانه دارد و به خود اجازه ندهد که خلاف این مشی عمل کند».
نظر خود را بگذارید