علیرضا فغانی داور بین المللی ایران گفت: خودم دوست داشتم بروم. برخی از دوستانم رفته بودند و احساس کردم زندگی برای بچه‌هایشان جور دیگری شد و وقتی در جام ملت‌های 2015 حدود 40 روز در استرالیا بودم خیلی از دوستان ایرانی‌ام را دیدم و مشورت کردیم که تصمیم گرفتم بروم. خیلی دوست داشتم در همان سال‌ها می‌رفتم ولی یک سری اهدافی در داوری داشتم و با همسرم که صحبت کردم ایشان گفت دوست دارم کنار خانواده‌ام باشم و این چند سال دنبال داوری باش شاید تا آن زمان نظرت عوض شد. اگر خاطرت باشد در هتل در سنت پترزبورگ بعد از بازی رده‌بندی صحبت کردیم و شما مطرح کردی که اگر این حواشی پیش آمده اذیتت کند که من گفتم تا به حال که دنبال اهداف داوری‌ام بودم که خدا را شکر در این جام جهانی به هرچه می‌خواستم رسیدم و الآن خودم می‌دانم و خانواده‌ام و ما تصمیم خود را از قبل گرفته بودیم و من قبل از جام جهانی اقدام کرده بودم که خوشبختانه یکی دوماه بعد جام جهانی ویزا آمد و اگر هم یک سالی تاخیر افتاد به خاطر این بود که درگیر درس خودم و بچه‌هایم و یک سری کارهای شخصی بودیم.

او درباره مهاجرت برادرش به سوئد گفت: محمدرضا هم در جایگاه یک شهروند عادی بود چون داور بین‌المللی نبود که بماند و برای کشور کار کند و مثل خیلی از ورزشکاران که رفتند و بحث پناهندگی مطرح شد. خیلی از ورزشکاران برای کشورمان تلاش می‌کردند و رفتند و کارشان را آن‌جا انجام می‌دهند ولی محمدرضا دیگر در لیست داوران بین‌المللی نبود. خیلی هم تلاش کرد ولی متاسفانه عده‌ای از دوستان نگذاشتند. محمدرضا متاسفانه نتوانست به شرایطی که دلخواهش بود برسد و یک فرصتی برایش فراهم شد که به اروپا برود. او هم دوستان زیادی در سوئد داشت و وقتی رفت ترجیح داد بماند و ما هم همیشه حمایتش کردیم و تصمیمش برایمان قابل احترام است.