روزنامه جوان نوشت: در هنر و سینما، کلمه‌ای داریم تحت عنوان «دستمالی» شدن که در چنین وضعیتی یعنی کار هنرمند و بازیگر تمام است، یعنی وقتی دستمالی شد دیگر جای خوبی ندارد. به خارج کاری ندارم، اما در میان داخلی‌ها توجه کنید، آن‌هایی که به دام چرب و شیرین تبلیغات افتادند یا کارشان در سینما تمام بود یا با دست خودشان، خود را نابود کردند. آیا کار نوید محمدزاده هم مانند خیلی‌ها از پسیانی تا حیایی و آرمان و... تمام است؟
واقعاً دیگر چرا باید مردم بابت کسی که حالا تصویرش در حال نوشابه‌فروشی روی هر تیر چراغ برقی است، پول بدهند و به سینما بروند؟ اصلاً کدام تهیه کننده‌ای حاضر است دیگر منت بازیگری را بکشد که در کنار تاجران کلان قرار دارد؟ دیگر چه کنجکاوی مانده تا نوید را بر پرده ببینیم؟ اگر این دستمالی شدن نیست، پس چیست؟
دنیرو در دوره افتش (که در انبوه فیلم‌های سطحی شرکت داشت) به دام افتاد، ولی نوید محمدزاده در اوجش از اسب افتاد و این یک فاجعه است.
نوید توجه نکرد که امین حیایی در ایام داوری «عصر جدید»، سس‌فروش شده است و آتیلا پسیانی در زمانی که دیگر تلفنش زنگ نمی‌خورد باب چای‌فروشی را باز کرد.
نظر خود را بگذارید