هر سال ماه محرم مجموعه «مختارنامه» (داود میرباقری) و فیلم سینمایی «روز واقعه» (شهرام اسدی) در کنداکتور پخش شبکه‌های مختلف قرار می‌گیرند. گاهی در یک شب «روز واقعه» از شبکه‌های متعدد پخش می‌شود. آش درباره «مختارنامه» آنقدر شور شده که این سریال تکه پاره و بخش بخش روی آنتن می‌رود، کلیپ می‌شود یا در اغلب برنامه‌های مناسبتی از تصاویر آن برای معرفی شخصیت‌ها و رویدادهای مربوط به عاشورا استفاده می‌شود. این تکرار شدن‌های بی‌سلیقه و نامرتب باعث شده سریال داود میرباقری به فرهنگ عامه راه یابد و تبدیل شود به وسیله‌ای برای تفریح و خنده. در طول سال، فضای مجازی پر است از شوخی با مختار و کیان. این حجم از ابتذال البته باعث نمی‌شود مدیران تلویزیون تصمیم بگیرند دست از این شیوه پخش یکی از بهترین و پرهزینه‌ترین تولیدات تاریخی‌شان بردارند.
داود میرباقری در زمینه ساخت سریالهای عظیم تاریخی و مذهبی بهترین و بی‌رقیب است. کارگردانی که درست است با بودجه‌های بالا و در زمان طولانی سریال ساخته اما جنس کارش، گنجینه‌ای عظیم برای تلویزیون و فرهنگ ایران به ارمغان آورده. دیگر سریالهای مذهبی تلویزیون هم وضعیتی مشابه داشته‌اند اما خروجی آنها در حد «امام علی» و «مختارنامه» است؟ حاصل کار او در «امام علی» (ع) معیارهای ساخت سریال مذهبی را تغییر داد و روی کارگردان‌های دیگر اثر گذاشت. اگرچه هیچ کدام نتوانستند دیالوگ نویسی آثار او را تکرار کنند و مهارت میرباقری در کارگردانی صحنه‌های درگیری و شلوغ را ندارند.
«مختارنامه» اوج پختگی میرباقری است، هر قسمت از این سریال از نظر کارگردانی قابل توجه است. روایت قصه‌ای که انتهایش را همه می‌دانند به شکلی جذاب و پر کشش بخشی از امتیازهای «مختارنامه» است. اگر با دقت به سکانس‌های شلوغ و فصل‌های جنگ نگاه کنید زیبایی صحنه‌آرایی، قاب بندی‌های شکیل و تسلط میرباقری مثال زدنی است. تصویری که او از روز عاشورا دارد تکان دهنده و متاثرکننده است، او در عین حال که به واقعیت کاملا وفادار بوده، (در مورد چنین واقعه‌ای نمی‌توان تخیل کرد و باید متوجه حساسیت‌ها بود) تلاش کرده این تراژدی عظیم را با شکوه، زیبا و سینمایی به تصویر بکشد. فصل شهادت حضرت عباس (ع) اگرچه فراتر از شنیده‌ها نیست اما تاثیرگذار و حزن‌آور است. نمایش ری اکشن و مواضع دشمنان امام حسین (ع) در طول جنگ، به شخصیت‌های منفی بعد داده و آنها را واقعی کرده است. رابطه شمر و عمرسعد یکی از بهترین طراحی‌ها و اجراهای شخصیت‌های منفی داستان را دارد، مانند شخصیت‌پردازی معاویه و عمرو عاص در سریال «امام علی» (ع).
نقد و تحلیل درباره سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیون هیچ‌وقت به اندازه نقد آثار سینمایی مرسوم و جدی نبوده. به همین دلیل نقد و تحلیل‌هایی که منتقدان درباره ارزش تجربه‌های سینماگران دارند درباره کارگردان‌های تلویزیون وجود ندارد یا کمتر وجود دارد. تمرکز رویدادهای تخصصی مانند جشنواره فیلم فجر یا جشن خانه سینما هم بر سینماست و از این منظر، سریال سازی در حاشیه است. این‌ها باعث می‌شود آنچه داود میرباقری در حوزه سریال سازی انجام داده مغفول بماند. فقط کافی است این مجموعه را با فیلم «رستاخیز» (که یکی از بهترین‌ها در زمینه تصویر کردن واقعه عاشوراست) مقایسه کنید، عیار پختگی و هنر میرباقری روشن خواهد شد.
منبع: روزنامه ایران
نظر خود را بگذارید